غم

چند وقت پیش که بی دلیل احساس ناراحتی می کردم،مدت زیادی گریستم.
این اتفاق باز هم تکرار شد. هق هق ها و گریه های من عادت شده بود. زودرنج شده بودم و با کوچک ترین حرفی،غم عالم به دلم می ریخت. بعد مدتی،متوجه شدم که اینطور زندگی کردن فایده ای ندارد.‌هیچ فایده ای ندارد.
پس با یکی از دوستان مجازی ام،که فردین می ناممش تماس گرفتم. او روانشناسی می خواند و برای من دوست عزیز و محترمی بود. برایش وضعیتم را شرح دادم، از گریه های بی دلیلم تا زودرنجی ها،اعصاب خوردی ها و ناراحتی هایم. طبعا،او ابتدا از من چند سوال پرسید. که آیا اخیرا وارد دعوا با کسی شدم؟! دلم می خواست جای خاصی باشم؟؟ آیا احساس تنهایی می کنم؟؟ و... جواب من به این سوال ها همه نه بود. می گفتم بی دلیل ناراحتم و غصه می خورم. او در جواب این حرف گفت: هیچ ناراحتی بی دلیل اتفاق نمی افتد. فقط خودت هنوز دلیلش را نمی دانی.
و می دانید نتیجه او از این بحث چه بود؟؟ نتیجه گرفت که ناراحتی من به دلیل وجود مشکلی نیست. از کسی ناراحت نیستم!
تنها مشکل من،عدم وجود شادی در زندگی است.
و خب،من هم تصمیم گرفتم در این باره فکر کنم. و فهمیدم حق با اوست. روز ها و شب های من در کنار دوست های مجازی سپری می شد. فیلم می دیدم،چند صفحه ترجمه می کردم و کتاب می خواندم. گاهی هم چند خط می نوشتم. من از این زندگی راضی بودم،ولی فهمیدم کافی نیست. باید این چرخه بی پایان تکرار را متوقف کنم. باید. این دیگر یک انتخاب نبود.
 مواظب باشید درون یک چرخه نیفتید. نگذارید تکرار، روح و جسمتان در خود ببلعد. ورزش کنید،بیرون بروید،با دوستان واقعی بخندید و حتی عاشق شوید. زیرا این چیزی است باید باشد. خنده و شادی از معاشرت به دست می اید. از یک لبخند!!! هیچ گاه در تکرار زندگی روزمره گیر نکنید،زیرا این همانی ست که به نابودی شما می انجامد.
#حریر

#Silk